ก่อนจะมาเป็นไอดอล
ความทรงจำที่ไม่น่าจำ
(เรื่องนี้แต่ขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น)
ชั้นชื่อวี เป็นสมาชิกวงไอดอลชื่อดัง และตอนนี้ชั้นก็กำลังนั่งอยู่ต่อหน้าแฟนคลับของชั้นที่กำลังรอจับมือ ใครจะคิดว่าคนอย่างชั้นวันนึงจะมีชื่อเสียงมีคนชอบได้ขนาดนี้ ชั้นยื่นมือไปหาแฟนคลับที่มาจับมือชั้นด้วยรอยยิ้ม หลายคนพูดให้กำลังใจหลายคนตื่นเต้นจนพูดไม่ออก ชั้นเข้าใจนะแต่ก็ทำได้แค่ปลอบแบบขำๆแล้วบอกให้มาอีก ชั้นมองไปยังกลุ่มคนที่มารอจับมือชั้น มีทั้งวัยรุ่น วัยทำงาน แต่ชั้นก็เหลือบไปเห็นคนที่ใส่ชุดนักเรียนหญิงม.ปลายพยายามโบกมือให้ชั้น มันทำให้ชั้นนึกถึงอดีตอย่างหนึ่งตอนชั้นอยู่ม.4ของโรงเรียนเก่าขึ้นมา มันเป็นความทรงจําที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตชั้นเลย
โรงเรียนแห่งหนึ่ง
"เฮ้ยหนีเร็ว..อีทอมมาว่ะ55"ผู้ชายกลุ่มนึงพูดขึ้นเมื่อเห็นชั้นเดินเข้ามาในโรงเรียน "แล้วไงวะ.. อยากโดนต่อยเหรอ" ชั้นพูดขึ้นด้วยความโมโห แล้วพวกนั้นก็วิ่งหนีชั้นไป สายตาของชั้นมองตามไปจนไปหยุดที่โต๊ะนึงเข้า ในโต๊ะมีรุ่นพี่ม6.อยู่3คนนั่งอยู่ ซึ่งทั้ง3คนนี้เป็นคนที่เกเรที่สุดในโรงเรียนเลย เข้าห้องปกครองเป็นว่าเล่น ทั้งเรื่องหนีเรียน บุหรี่ เหล้า แถมมีข่าวลือว่ามีเอี่ยวกับยาเสพติดติดด้วย หนึ่งในคนที่นั่งอยู่มองสบตามาทางชั้น ชั้นก็รีบหลบตาแล้วเดินขึ้นตึกในทันที
พอถึงห้องวีก็ทักทายเพื่อนๆตามปกติรวมทั้ง "แก้ว" แก้วเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆผิวขาวน่ารักและมักจะเป็นคนเงียบๆ แก้วกับวีเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ม.1เราเป็นเพื่อนที่ดีกันมาโดยตลอด ด้วยความสนิทกันมากเกินไป จนทำให้ความรู้สึกของวีมันข้ามเกินกว่าคำว่าเพื่อนไปแล้ว เราทำตัวติดกันมาโดยตลอดจนคิดว่าเราเป็นเบี้ยนกันรึเปล่า ซึ่งเราเองก็ยอมรับลึกๆว่่าเรามีความรู้สึกดีๆกับแก้วอยู่เหมือนกัน "แก้ว.. แก้วเป็นไรไม่สบายเหรอ.มีไรบอกวีได้นะ" วีถามด้วยความเป็นห่วง แต่แก้วก็ได้แต่ส่ายหน้าแล้วก็ยิ้มให้ ขณะที่วีกำลังจะเอ่ยถาม จู่ๆก็มีผู้ชายหนึ่งคนเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับตุ๊กตาเอามาให้แก้ว "แก้ว.อ่ะเราให้เธอ" ชายคนนั้นยื่นตุ๊กตาให้ "บอย..ขอบคุณนะ.แต่ไม่ต้องเอามาอีกนะ.เราไม่อยากได้"แก้วพูดขึ้นแล้วหลบสายตาของบอย "ไม่ชอบเหรอ.ไม่เป็นไร.ถึงตอนนี้เธอจะไม่ชอบมัน.เอ่อ.เราอยากให้เธอเก็บมันไว้นะ.เผื่อมันจะทำให้เธอได้ให้โอกาสเราบ้างไง.งั้นเราไปก่อนนะ"แล้วบอยก็ทิ้งตุ๊กตาไว้แล้วเดินออกไปทันที แก้วเองก็ทำหน้าเซ็งก่อนจะพูดขึ้น " เราไม่อยากได้เลย.มันหนักใจไม่รู้จะปฎิเสธยังไง.เฮ่อ" "เออ..ได้ข่าวว่าหมู่นี้พวกผู้ชายชอบพูดเรื่องคุณไสยมนต์ดำอะไรสักอย่างด้วยล่ะ.. ระวังของจากคนแปลกหน้าไว้ก็ดีน่ะนะ"แจน.นักเรียนที่นั่งใกล้ๆแก้วได้พูดขึ้น เมื่อได้ยินดังนั้นวีจึงรู้สึกโกรธเลยหยิบตุ๊กตาแล้วรีบวิ่งไปหาคนชื่อบอย บอยกำลังจะเดินลงบันไดวีเลยเรียกให้หยุด
น
พอวีวิ่งมาถึงวีก็ยื่นตุ๊กตานั้นคืนไป "เอาคืนไป.. แก้วเค้าไม่อยากได้" บอยรับตุ๊กตามาแล้วทำสีหน้าไม่พอใจ "แล้วเธอมายุ่งอะไรด้วย..ไม่เสือกดิอีทอม" บอยพูดขึ้น พอวีได้ยินด้วยความโมโหเลยพุ่งเข้าไปผลักบอยให้ไปติดกำแพง บอยรู้สึกเจ็บและมองมาที่วีแล้วพุ่งตัวจะผลักวีคืน แต่วีหลบได้บอยเลยพุ่งลงบันไดไป ตัวของบอยกลิ้งลงบันไดไปอย่างรวดเร็วจนไปถึงข้างล่าง วีตกใจมากในตอนนั้นวีคิดเลยว่าถ้าบอยเป็นอะไรรึตายขึ้นมาชั้นจะต้องทำยังไงดี จู่ๆร่างของบอยก็พยุงตัวขึ้นพร้อมกับเสียงโอดโอยด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับมองมาที่วี "ถะ.ถ้ามายุ่งกับแก้วอีก.นะ.นายเจ็บหนักกว่านี้แน่" อะไรไม่รู้ดลใจให้วีพูดคำๆนั้นออกไปแล้ววีก็วิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเอง โดยสิ่งที่ชั้นจำได้เป็นสิ่งสุดท้ายคือแววตาที่โกรธแค้นของบอย
เวลา12.30
หลังจากที่กินข้าวกลางวันเสร็จ วีก็กลับขึ้นมาในห้องก็เจอแก้วที่กำลังอ่านหนังสืออยู่วีเลยเดินเข้าไป "แก้ว.ไม่ต้องห่วงแล้วนะ.ชั้นจัดการเรียบร้อยแล้ว.ทีนี้ไอ้บอยก็จะไม่มายุ่งกับเธอแล้ว" เมื่อแก้วฟังก็ทำสีหน้างงก่อนที่จะยิ้มให้วีแล้วก็ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ วีเลยเดินกลับมาที่โต๊ะหยิบหนังสือขึ้นมาก็ได้เห็นกระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งวีแน่ใจว่าไม่ได้เป็นของตัวเองแน่นอน วีหยิบขึ้นมาอ่านมันได้เขียนเอาไว้ว่่า "เย็นนี้5โมงครึ่ง.มาเจอกันหลังโรงเรียน.มาเคลียร์เรื่องแก้วกันมันจะได้จบๆ.อีทอม" พออ่านจบวีรู้สึกโกรธเมื่อรู้ว่าบอยมันยังไม่ยอมรามือจากแก้ว ได้เย็นนี้เดี๋ยวเราเจอกันแน่ วีพูดกับตัวเองก่อนจะขยำกระดาษแล้วโยนทิ้งไป
เวลา5โมงครึ่ง
วีเดินไปที่หลังโรงเรียนคนเดียวเพราะวีไม่อยากจะให้ใครมารู้เห็นอะไรแบบนี้ หลังโรงเรียนจะมีอาคารเก่าๆอยู่หลังนึงที่ไม่มีคนมาอยู่นานแล้ว ใกล้จะถึงเวลานัดแล้ววีรีบหันซ้ายหันขวาเพื่อหาบอยจะได้มารีบเคลียร์ให้มันจบๆเพราะนี่ก็มืดแล้วด้วย เมื่อมองหาสักพักไม่เห็นวี่แวววีเลยคิดที่จะกลับ ขณะที่วีหันหลังก็มีเสียงๆนึงดังขึ้นตรงหน้า "ว่าไงครับคนสวย..มาทำอะไรอยู่ที่นี่ครับ" วีพยายามหรี่ตามองว่าเป็นใคร พอวีมองเห็นก็ถึงกับขนลุกซู่เมื่อต้นเสียงมันคือรุ่นพี่ม.6ที่เกเรที่สุดของโรงเรียน วีเลยหันหลังกลับแล้วทำท่าจะวิ่งก็มีรุ่นพี่อีก2คนมาดักข้างหน้า "จะรีบไปไหนล่ะครับ..น้องวี..โห.มองตอนมืดยังขาวโบ๊ะเลย55"วีหันซ้ายหันขวา "คะ.คือหนูมารอคน.แต่ตอนนี้หนูจะไปแล้วค่ะ" แล้ววีก็วิ่งผ่าน2คนนั้นไปแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อแขนของวีถูกจับเอาไว้ "หึ้ย.จะรีบไปไหนล่ะ.. พวกพี่ก็มารอน้องนี่ล่ะ.. เรามาคุยกันในบ้านกันก่อนดีกว่าไหม" เมื่อวีได้ยินเลยรู้ทันทีว่าถูกบอยมันหลอกมาเลยพยายามสะบัดแขนแล้วตะโกนขอร้องให้คนช่วย ยังไม่ทันได้เปล่งเสียงออกมาก็มีผ้าเช็ดหน้ามาปิกปากเอาไว้ "ลากมันมาในบ้านนี่.. เดี๋ยวคนจะเห็น"วีพยายามขัดขืนทั้งสะบัดแขน ทั้งเตะ ทั้งชกมั่วซั่ว แต่อยู่ๆก็ต้องหยุดเมื่อมีหมัดของคนคนหนึ่งต่อยเข้ามาที่ท้องของวี มันทั้งเจ็บทั้งจุกจนไม่มีแรงจะร้องเรียกรึวิ่ง "อีนี่.ต้องให้เจ็บตัวก่อนใช่ไหม" แล้วทั้งสองคนก็หิ้วแขนและขาวีเข้าไปในอาคารเก่าตามคนที่นำหน้าไป
พวกมันพาวีเข้ามาที่ห้องๆนึงแล้ววางวีลงบนฟูกที่นอน "พี่.ปล่อยหนูไปเถอะนะ..หนูขอร้อง.หนูกลัว.ฮือ." วีพยายามร้องอ้อนวอน สองคนเข้ามาข้างหลังแล้วมาจับแขนชั้น "ไม่ต้องกลัวนะน้องวี.เดี๋ยวพวกพี่จะทำให้น้องวีมีความสุขเอง.หึหึ" คนที่ข้างหน้าพูดขึ้นเอื้อมมือปลดเข็มขัดแล้วถกเสื้อวีขึ้น "ทำไมน้องวีไม่ใส่ยกทรงล่ะ.เดี๋ยวนี้เค้าไม่ใส่เสื้อทับในกันแล้วนะ" มันค่อยๆถกเสื้อทับในขึ้นในขณะที่วีกำลังร้องไห้พยายามร้องแต่ก็ไม่มีเสียงเพราะจุกที่โดนต่อยท้อง "เห้ย.. นมเบอเร่อเลยว่ะ.. ไหนว่าเป็นทอมไงวะ.หูย.ขอดูดนมทอมหน่อยดิ๊" แล้วไอ้หื่นตรงหน้ามันก็ก้มลงมาดูดนมวี มันทั้งบีบทั้งเค้น " อ๊ะ.. อย่า.ไม่เอา.ฮือ."มันเงยหัวแล้วเอาหน้าเข้ามาจูบที่ปากวี วีพยายามหุบปากแต่ก็ไม่ทันมันเอาลิ้นเข้ามาได้ก่อน มันแลกลิ้นกับวีแถมยังบีบนมไปด้วยยอมรับเลยว่าเสียวอยู่เหมือนกัน มันถอนปากออกวีมองลงไปที่กระโปรงแล้วก็ถกขึ้น มันก้มลงไปดมที่กกน. "ซึ๊ด.. อ่าห์.หอมชื่นใจจังน้องวี" แล้วมันก็ถอดกางเกงในออก "โอ้โห.. หีก็ใหญ่.เต็มมือเลยพวกมึง" "อย่า.ไม่เอา.อย่า"
วีพยายามหุบขาแต่ตัวของมันก็เอาหน้ามาซุกตรงหีได้ก่อน ในขณะที่มันกำลังเลียหีอี
ก2คนที่เหลือมันก็เข้ามาดูดปากวี ส่วนอีกคนก็ดูดนม วียอมรับเลยตอนนั้นมันเสียวมากๆ วีพยายามกลั้นความรู้สึกแต่ไอ้คนที่ลงลิ้นมันชำนาญมากจนวีทนไม่ไหวต้องปล่อยให้น้ำเงี่ยนของวีออกมา เมื่อมันเห็นวีเสร็จแล้วมัันเลยถอดกางเกงแล้วยื่นควยมาจ่อหน้าวี วีได้แต่ส่ายหน้าไม่ยอม "มึงจะอมควยกูดีๆ.รึต้องให้กูโมโห" มันตะคอกใส่วี วีเลยต้องยอมเอาปากไปอมที่ควยของมัน กลิ่นควยในปากมันคาวมากแถมยังเหม็นอีกด้วย วีค่อยๆขยับหัวเข้าออกช้าๆ "โอ้ว.อย่างนั้นแหละน้องวี.. โครตเสียวเลย" ไอ้สองคนที่เหลือรีบถอดกางเกงแล้วเอาควยมาจ่อตรงหน้า มันเอามือวีไปจับควยทั้งสองมันแล้วก็ให้วีชักไปด้วย สักพักได้คนตรงหน้ามันก็จับหัววีแล้วโยกเข้าออกแรงๆจนวีเจ็บ "โอ้.. แตกแล้ว" แล้วน้ำเงี่ยนก็ไหลออกจากควยมาอยู่ที่ปากของวี มันบังคับให้วีกลืนไปให้หมด มันคาวจนวีอยากจะอ้วกแต่มันก็จับหัววีไว้จนวีต้องจำใจกลืนน้ำเงี่ยนของมัน พอมันถอนควยไอ้อีกสองควยมันก็ต่อคิวเอาควยมายัดปากของวีแล้วแตกในปากทั้งสองคน
หลังจากที่โม้คควยให้พวกมัน วีได้แต่นั่งร้องไห้แต่ดูเหมือนพวกมันไม่สน มันจับวีนอนลงแล้วยกเข่า "น้องวี.. พี่ว่าน้องไม่น่าเป็นเลยทอมอ่ะ..งั้นเดี๋ยวพวกพี่จะทำให้น้องวีเป็นสาวดีไหมจ๊ะ.ฮ่่าฮ่า"วีได้แต่ส่ายหน้าแล้วร้องไห้ มาสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกว่ามันเอาควยมาจ่อที่หี "น้องวี..พร้อมจะมีผัวแล้วนะ"แล้วมันก็เอาควยเข้ามาในหี มันเจ็บมาก วีพยายามดันตัวมันออก พอมันเข้าสุดแล้วมันก็เริ่มซอยทันที " โอ้ย.. เจ็บ.เอาออกไป.ไม่เอา."อีกสองคนมันก็เข้ามาดูดนมดูดปาก ไอ้คนข้างหน้าก็ซอยอย่างเร็ว วีเสียวสุดๆเลยตอนนั้นเลยครางออกมาแบบไม่เป็นภาษา "หีแม่งตอดดีชิบ.. จะแตกแล้ว" สักพักวีก็รู้สึกว่ามีน้ำอุ่นๆไหลเข้ามาในหีของวี วีได้แต่ร้องไห้ แต่พวกมันไม่สนใจหลังจากที่มันเสร็จมันก็เอาควยออกมาแล้วมาให้วีอมอีกครั้ง และอีกสองคนก็ต่อคิวเย็ดวีต่อ เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ที่วีต้องทนให้ไอ้หื่น3คนรุมตักตวงความสาวของตัวเองไป จนรู้สึกตัวอีกที ก็มีคนมายืนตรงหน้า วีพยายามเพ่งมอง สายตาที่พล่ามัวเริ่มชัดขึ้น คนที่ยืนตรงหน้าวีก็คือบอย "เป็นไงอีทอม.. เล่นกับใครไม่เล่น.มึงทำกูเจ็บ.. กูก็จะทำมึงให้เจ็บเหมือนกัน..อ่อ.กูมีอะไรให้มึงดู"ไอ้บอยมันหยิบมือถือขึ้นมาแล้วให้ดูคลิปๆนึง มันเป็นคลิปที่ผู้หญิงคนนึงนอนร้องไห้แล้วมีผู้ชายอีก4-5คนกำลังรุมลงแขกเธอ เมื่อวีได้เห็นหน้าของผู้หญิงคนนั้นก็ถึงกับร้องไห้ออกมา เมื่อคนๆนั้นมันก็คือแก้วเพื่อนที่เธอรักมากที่สุดนั่นเอง ไอ้บอยหยิบมือถือกลับมาแล้วเดินหัวเราะออกไปอย่างสะใจ ทิ้งให้วีร้องไห้แทบขาดใจอยู่ตรงนั้น
วันเวลาผ่านไป วีออกจากโรงเรียนแห่งนั้นแล้วย้ายไปต่างจังหวัดเพื่อพักทำใจเป็นเวลา1ปีก่อนที่จะย้ายกลับมาเรียนที่กรุงเทพ อีกทั้งยังเปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนที่เรียนที่ไกลจากที่เดิมจนวีได้ลืมบาดแผลนั้น แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ในฐานะไอดอลชื่อดัง
"น้องวี.น้องวีครับ" เสียงโอตะคนนึงปลุกชั้นให้ตื่นจากความทรงจำอันเลวร้ายขึ้น "แหม.เหม่อเชียว.ไหวไหม" โอตะคนนั้นถามขึ้นพร้อมยื่นมือมาจับ "โทษทีพี่..แหะๆ" ชั้นตอบและส่งยิ้มให้ "เป็นกำลังใจให้อยู่นะครับ.สู้ๆ" "หมดเวลาครับ" แล้วชั้นก็โบกมือบ๊ายบาย ชั้นบอกกับตัวเองว่าจะต้องไม่คิดอะไรแบบนั้นแล้วเพราะว่าแฟนคลับของชั้นอยู่ตรงหน้า และชั้นจะต้องทำให้เขามีความสุขที่สุดเมื่อมาจับมือ ถึงคิวคนต่อไปเดินเข้ามา เมื่อชั้นมองหน้าเขา ความทรงจำเก่าๆที่ชั้นพึ่งนึกเมื่อสักครู่ มันก็ได้ผุดขึ้นมาอีกครั้ง ตัวชั้นสั่นไปหมด ลมหายใจเริ่มติดๆขัดๆเมื่อเขามายืนตรงหน้า "สวัสดีครับวี.จำผมได้ไหม.ผมชื่อบอย"
จบ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น